Anek idatzi dit zutaz…Anna mi ha scritto di te…



 
Anek idatzi dit zutaz
diño ondo zaudela
Oslon bizi zarela orain
hara ezkondu zinela
San Antoniotan,
Polpolera bidean
laino artean, bi amoradu
maldan gora…
jakin izan dut berandu
Ama izan zinen Maiatzan
Jon jarri diozu izena
jende onaren izena
San Juan gaba zan,
erre zenituen bekainak
ezpan moreak,
azken Waltz-a eta ardo
ona…
Anek idatzi dit zutaz
diño ez zarela aldatu
beti lez oinak aidean
kantatu eta dantzatu
eta ez nau batere harritu
zuk amesten jarraitzen duzu
nik oindik eskuak hotz ditut
Anek kontatuko dizu
Salda beroa, Urriko ferietan
Udaberri zan baina, Bilboko Plaza Berrian
agur maitea, altza kopa, bihotzak

gora…

Ana me ha escrito hablándome de ti,

dice que estás bien,
que ahora vives en Oslo,

que te has ido allí y te has casado por San Antonio:
dos enamorados yendo cuesta arriba ,

entre la niebla en el camino a Polpol…

Me he enterado tarde de que en mayo fuiste ama,

que le has puesto a tu hijo Jon,

el nombre de la gente buena.
Fué en la Noche de San Juan,

te quemasté las cejas,

los labios morados,

el último vals y el buen vino….

Ana me ha escrito hablándome de ti,

dice que no has cambiado,
que como siempre,

sigues cantando y bailando con los pies en el aire.
Y no me sorprende que sigas soñando,

yo todavía tengo las manos frias.

Ana te lo contará ,

caldo caliente en los mercados de octubre,

pero era primavera, en la Plaza Nueva de Bilbao,

adios cariño, alza tu copa, levanta tu corazón…..

Anek idatzi dit zutaz…Anna mi ha scritto di te…ultima modifica: 2010-08-27T16:16:00+02:00da sofia3000
Reposta per primo quest’articolo

3 pensieri su “Anek idatzi dit zutaz…Anna mi ha scritto di te…

  1. Qualcuno ha ancora il coraggio e la forza di scrivere una lettera?!?!?!
    P.S. In effetti, penso che una stagione del Blog sia irrimediabilmente finita, le cose cambiano in fretta non per nulla siamo in piena “modernità liquida”, d’altronde facebook ha fagocitato tutto, una sorta di “prostituzione fraternitaria globale”, per dirla alla Baudelaire; l’importante è scatenare la nostra resilienza che non è mai abbastanza e io continuerò a scrivere ad “libitum”.
    P.S. Ok, ascolterò il tuo silenzio.

I commenti sono chiusi.